Vroeger wilde ik altijd al een hond. Wij hadden toen alleen maar katten. Als ik de hond van de buren mocht uitlaten, borstelen of wat dan ook, dan was ik daar te vinden. Na lang zeuren hebben mijn zus en ik het voor elkaar gekregen een hond te krijgen. Wij waren toen allebei oud genoeg om de hond ook zelf uit te kunnen laten. Toen ik eenmaal op mijzelf woonde, lukte het nog niet om zelf een hond te hebben, omdat ik te weinig thuis was. Ook toen werden het eerst katten. Zo gauw de situatie het toeliet kwam onze eerste hond. Max, een kruising Duitse herder, en niet veel later volgde Sam een kruising Mechelse/Duitse herder. Van beide honden heb ik enorm veel geleerd en werd de liefde alleen maar groter. Toen Max overleed en Sam al een dame op leeftijd was, zijn we gastgezin geworden van stichting hulphond. Hierdoor kregen wij heerlijke pups in huis welke wij mochten opvoeden tot stabiele hulphondjes in wording. In totaal hebben wij 5 pups mogen opvoeden. Deze tijd heeft de liefde voor honden alleen maar sterker gemaakt, maar hierdoor wakkerde ook mijn nieuwsgierigheid aan om meer te begrijpen van honden; waarom ze dingen doen zoals ze die doen. De stap naar een opleiding over hondengedrag was daardoor snel gemaakt. Bij Dogvision ben ik begonnen met een module ‘Leren bij honden’ en na deze module wilde ik meer weten over honden en hun gedrag. Inmiddels ben ik vele modules verder en mag ik mij Kynologisch Instructeur noemen. Volgend jaar hoop ik de opleiding tot gedragstherapeut voor honden af te ronden. Naast deze opleiding heb ik veel workshops en seminars bezocht om mijn kennis zo breed mogelijk te maken.
Ik denk dat ik als trainer eerst naar de hond kijk: wat doet de hond, uiterlijk, waarom nu dit gedrag en wat heeft de hond nodig? Daarna gaan we pas beginnen met oefeningen die aansluiten op wat de hond nodig heeft, uiteraard in samenspraak met de eigenaar. Van eigenaren krijg ik nog wel eens te horen dat wij geen hondenlessen geven, maar lessen voor eigenaren (!). Er is wel eens gesuggereerd door een eigenaar om de naam Hondenkaravaan om te gooien naar Mensenkaravaan. Uiteraard was dit gekscherend, maar veel eigenaren merken dat het soms hard werken is om bepaald gedrag om te buigen bij honden. Ik probeer in mijn lessen altijd een ontspannen sfeer te behouden, met hier en daar een dolletje, zodat zowel eigenaar als hond een leuke tijd heeft. Ik denk dat daar ook wel mijn kracht ligt. Aan de ene kant serieus aan het werk met de hond, maar wel op een ontspannen en leuke manier.
Ik vind pups helemaal leuk en geef graag les aan eigenaren met pups. In deze lessen kun je enorm veel kennis overdragen en werken aan de band tussen eigenaar en pup zodat het een mooie combinatie wordt. Verder ligt mijn hart bij honden met gedragsproblemen; niet dat ik die problemen zo leuk vind, maar wel om mensen te helpen in de begeleiding van hun hond om zo een zo prettig mogelijk leven te krijgen samen. Het uitpluizen wat de oorzaak kan zijn van het probleem, de juiste diagnose stellen en een passende therapie vinden zijn een van de meest leuke dingen op hondengebied.
In de toekomst zou ik mij willen specialiseren, maar eerst wil ik de opleiding tot gedragstherapeut afronden. Verder leer ik ondertussen door. Ik lees mij suf aan boeken over hondengedrag en specialiseer zo stukje bij beetje verder.
Er zijn nog tal van opleidingen die mijn interesse hebben. Echter, hangt daar vaak een flink prijskaartje aan dus ik kan niet alles in één keer volgen. Voor nu wil ik meer ervaring bij De Hondenkaravaan op doen. Ik merk dat het samen lesgeven/intakes/coachsessies met Sharon mij goed bevalt. Wij vullen elkaar goed aan en terwijl de een praat met de eigenaar kan de ander goed observeren. Omdat we samen ook in onze opleiding zitten, kunnen we tegelijkertijd ook nog eens werken aan onze studiedoelen. De Hondenkaravaan is gevestigd in Ridderkerk zit, maar gaan uitbreiden naar mijn eigen woonplaats Abbenbroek (op het eiland Voorne Putten). De ambitie is ook dat meer honden en eigenaren les krijgen in Abbenbroek. Het uitbouwen van De Hondenkaravaan als dependance zeg maar. Uiteraard blijf ik natuurlijk ook lesgeven in Ridderkerk! Het contact met elkaar en de mensen die op les komen is veel te leuk.
Wilma over haar hond Urban
Urban noemen we vaak gekscherend ‘varken’. Hij snurkt namelijk wanneer wij iets zitten te eten wat hij lekker vindt. Urban wordt niet voor niks varken genoemd. Hij snurkt niet alleen, maar eet ook alles (het is dan ook een echte labrador). Als ik Urban echt blij kan maken is het trainen met blokjes kaas of blokjes rodiworst. Daarnaast doet hij alles voor een stukje frikandel, maar gek genoeg ook voor een appel in blokjes gesneden. Qua hondensnoepjes is hij dol op de hap-slik-weg trainingsbotjes (die zachte) en frolic-jes. Maar zoals ik al zei; Urban is een labrador, dus al zou ik een boterham in blokjes snijden, dan zou hij dat ook prima vinden!
Urban en ik zijn onafscheidelijk. Samen maken we vele wandelingen en we doen momenteel behendigheid. Heerlijk om te doen. Urban is afgekeurd als hulphond. Hij is namelijk heel snel gespannen en kan weinig prikkels aan. Totaal niet handig als je hulphond wilt worden natuurlijk. Samen hebben we dus al in allerlei spannende situaties gezeten die ik bij mijn andere honden nooit zo heb gehad. Je leert anders naar je omgeving te kijken met een hond als Urban. Maar juist hierdoor heb ik met hem een veel sterkere band dan die ik had met mijn andere honden.
Advies van Wilma
Kijk naar je hond. Leer te herkennen wat je hond leuk vindt, wat hij spannend vind/niet leuk vindt. Doe veel samen, heb echt aandacht voor je hond, dan zal je zien dat er ook aandacht voor jou is.
meer lezen
8 keer per jaar brengen wij een online E-magazine uit. Het eerste nummer is ter introductie kosteloos via onze site te lezen. Meer info via onderstaande knop.